آقای قالیباف! قسم حضرت عباس شما را باور کنیم یا دُم خروس را

آزاده رحیمی در سایت اقتصاد ۱۰۰ نوشت: شاید حکایت این روزهای قالیباف بی شباهت به ضرب المثل «از این ستون به آن ستون، فرج است»، نباشد و به خیال خودش تصور کند هر چند حمایتش از جلیلی بی سود است اما شاید مانند رقابت مجلس و آمدن پای میزِ معامله و مذاکره نشستن با دوستان جلیلی ( پایداری ها)، بتواند به نوعی رهایی یابد و پیروز شود، شاید هم به گفته مهدی اسماعیلی وزیر ارشاد دولت سیزدهم، فهمیده کم توفیق بوده و در سرنوشتش، ریاست جمهوری نوشته نشده..

او که در ماجرای حضور دخترش در صداوسیما و مصاحبه درباره خرید سیسمونی و سفر به ترکیه، به باور برخی همچون جلال رشیدی کوچی نماینده سابق مرودشت، به تله تیم سعید جلیلی افتاد پس از شکست و حذف از رقابت انتخابات ریاست جمهوری، آن هم در فضایی که برخی از اطرافیانش، حمایت از پزشکیان را عاقلانه تر از جلیلی دانستند، به بهانه ابراز نگرانی! بیانیه داد و از جلیلی و تندروها حمایت کرد.

قالیباف که در مناظرات انتخاباتی، با طعنه و کنایه هایش، جلیلی را در حد سخنران می دانست و گفته بود ریاست جمهوری جای ایده پردازی و آزمون و خطا و تمرین نیست و حتی به قول یکی از مداحان حامیِ قالیباف که به کنایه به جلیلی گفته بود نمی شود به هندوانه در بسته رأی داد! حال چگونه حاضر شده به حامیانش بگوید به جلیلی رأی دهند؟! و به تعبیری گردن خم کند؟! باید گفت: آقای قالیباف! زهی خیال باطل! این بار بحث مجلس و ریاست مجلس نیست که دست نمایندگان را در حنا بگذارید و بروید دنبال ریاست جمهوری، اینجا حریفتان، مردم اند، می بینند و یادشان نمی رود!

در حالی که قالیباف بهانه حضورش در انتخابات ریاست جمهوری ۸ تیرماه ۱۴۰۳ را، حضور تندروهایی امثال سعید جلیلی و زاکانی از یک سو و حذف پزشکیان به بهانه ترس و نگرانی از روی کارآمدن حامیان اصلاح طلبش تحت عنوان دولت سوم روحانی از سوی دیگر می دانست اکنون با شکست فاحشی که از رقبای اصلی اش یعنی جلیلی و پزشکیان خورده، اما ترجیح می دهد جانب تندروهایی را بگیرد که قبلا در انتخابات مجلس اسفند ماه ۱۴۰۲ با آنها دور یک میز نشست و برخی از یاران و همراهان خود را نیز در این راه قربانی کرد و آنها را از لیست مجلس حذف کرد.

مختصر اینکه، این اولین بار نیست که قالیباف با بهانه های بی پشتوانه و نگرانی هایِ بی دغدغه اش، تلاش می کند این گونه وانمود کند که آری! من نگرانم.

آقای قالیباف! با مردم روراست باشید! یک روز با لابی و قول و وعده با بهارستان نشینان، برای ریاست مجلس و بعد ریاست جمهوری خیز بر می دارید و روزی دیگر با تندروها به بهانه نگرانی از پیروزی پزشکیان و حامیانش، عهد و پیمان می بندید!! مردم، چه چیز را قبول کنند «قسم حضرت عباس را یا دُم خروس را !»