معماری متفاوت جنجالی‌ترین «مسجد» تهران/ تصاویر

از همان آغاز، بسیاری از منتقدان به طراحی متفاوت این مسجد اعتراض کردند. آنها معتقد بودند که فرم معماری باید به سنت‌های گذشته پایبند بماند تا فضای معنوی و آشنایی برای نمازگزاران ایجاد کند. این گروه بر این باور بودند که معماری اسلامی نباید از الگو‌های سنتی و تاریخی فاصله بگیرد، زیرا این الگو‌ها ریشه در هویت دینی و فرهنگی دارند و ارتباط معنوی عمیقی را با افراد برقرار می‌کنند.

یکی دیگر از انتقادات مهم به این پروژه این بود که این الگو نتوانسته ارتباط مناسبی بین فضای داخلی و خارجی مسجد ایجاد کند و به جای تقویت پیوند با فضای شهری، مرزهای مشخصی بین داخل و خارج بنا ترسیم کرده است. این موضوع از دیدگاه آنان می‌توانست تجربه معنوی و اجتماعی افراد را در این فضا کاهش دهد.

در مقابل این انتقادات، معماران پروژه به اهمیت تغییرات تاریخی در فرم‌های معماری اشاره می‌کردند. اسپریدونف و دانشمیر تاکید داشتند که هدف اصلی آنان، ایجاد فضایی معاصر و متناسب با نیازهای زمانه بوده است که همچنان اصالت و معنای درونی مسجد را حفظ کند. آن‌ها می‌گفتند که با رجوع به الگوهای ساده و خالص مساجد اولیه، تلاش کرده‌اند فضایی را طراحی کنند که به عبادت‌کنندگان فرصت تفکر و آرامش بدهد.

معماران با اشاره به اینکه در روایات اسلامی از ساخت مساجد مرتفع نهی شده، معتقد بودند که فرم ساده و مدرن مسجد ولیعصر (عج) می‌تواند تجربه‌ای متفاوت و عمیق‌تر برای افراد، به‌ویژه نسل جوان، فراهم کند. از نظر آن‌ها این طراحی با توجه به نیازهای جامعه معاصر و تحولات فرهنگی، می‌توانست پیوندی جدید و معنادار میان فضای مذهبی و شهر ایجاد کند. 

در نهایت، صرف‌نظر از همۀ این انتقادات و دفاعیات و اینکه کدامیک از آن‌ها بر حق بوده است، می‌توان گفت اهمیت این مسجد در این بود که توانست بحث‌های گسترده‌ای را درباره نقش معماری در پاسخگویی به نیازهای زمانه و حفظ اصالت‌های فرهنگی به وجود بیاورد.